Amak eta aitak irrikaz itxaroten dute beren umearen etorrera. Baina M, izen hori onomatopeia gisa jasotzen duena hobeto egokitzen zaion beste baten faltan, laztandu nahi ez duen azal latza duen haurra da. Ez da arrosa ere, arrea eta iletsua baizik. Garrasi eta garrasi egiten du etenik gabe, uko egiten dio esnea edateari, bainu bat hartzeari edo sehaska ondoan jarritako sehaska-kanta ergelekin lo egiteari. Gurasoen harridurarako, M izaki basati eta otzana da, bere inguruko munduaren ikuspegi oso berezia duena. Egoera honetan, gurasoek erabaki zuzena hartu duten galdetzen dute...