Haur eta Gazteentzako Antzerkiaren Mundu Eguna ASSITEJren kanpaina bat da, 'Eraman haur bat antzerkira' mezuaren bidez sustatu eta ospatzen dena.
Martxoaren 20an, ASSITEJk haur eta gazteentzako antzerkia ospatzen du “Eraman haur bat gaur antzerkira” kanpainaren bitartez eta haurren kulturarako sarbidea izateko eskubidea ardatz duten bi mezu hedatuz.
Jenny Sealey
Zuzendari artistikoa, Graeae Theatre Company, 2012ko Londresko Joko Paralinpikoen zuzendarikidea
Ezin dut imajinatu antzerkirik edo arterik gabeko mundurik. Neska gorra nintzela, ballet klaseak ni neu izateko leku seguru bihurtu ziren. Behatuz parte hartzen nuen mundu bisual bat zen, eta ezpainak irakurri beharrik ez izatea askatzailea zen. Ariketetara ihes egingo nuke eta ballet lanak sortzea eta interpretatzea maite nuen. Baleta izan zen nire lehen esperientzia ipuingintzan eta hazi ahala, antzerkian sartu nintzen, eta, are garrantzitsuagoa dena, Haur eta Gazteentzako Antzerkia. Zein aparteko prestakuntza den edozein aktorerentzat eta zein aukera paregabea haur eta gaztetxoekin sormenerako espazio bat partekatzeko, non beren bizitzako istorioak entzun eta obra bihurtzeko, euren bizipen, entsegu eta erronkei entzuteko plataforma bat emateko.
Gaur egun, Mike Kennyren Stepping Stones zuzentzen ari naiz, duela 18 urte Jon Palmerrekin batera zuzendu nuen Interplayrako. Ekoizpena ezintasun sakon eta anitzak dituzten gazteei zuzenduta zegoen; gazte gor eta itsuentzat; ezinduak eta ezinduak, eta Graeae-ren Ensemble berria bezala artista guztiak gorrak eta ezinduak dira, 20-22 urte bitartekoak. Zeinu-hizkuntza, audio-deskribapena, soinua eta giroa erabiliz sormenezko irisgarritasuna kontuan hartuta lan egitearen plazerra gazte GUZTIAK antzerkirako sarbide osoa eta berdina izan behar duela uste du.
Gero eta zapuztuago nago gazteentzako, egindako eta gazteentzako sormen-lan garrantzitsua oraindik guztiz aintzatetsi edo finantzatu ez delako. Bihotzekoa da hainbat herrialdetan desgaitasunen bat duten haur asko heziketa merezi ez izatea, baina munduan zehar egin ditudan bidaiek gogorarazten dute lan hau gidatzen dutenen pasioak ez duela antzerkirik gabeko mundurik onartuko eta antzerkiak bizitzarako hezkuntza dakarrela.
2016an 10 urte betetzen direnez Nazio Batuek Desgaitasuna duten Pertsonen Eskubideei buruzko Hitzarmena onartu zutenetik, aukera zoragarria eskaintzen du mundu osoan elkartzeko eta gure pasioa eta lan komuna elikatzen jarraitzeko, garrantzitsua den antzerkia egin, sortu eta partekatu ahal izango dugula ziurtatzeko.
Yvette Hardie
Bost urte dira kanpaina hasi genuenetik # Eraman haur bat antzerkira gaur, mundu osoko leku askotan ospatzen dena Haur eta Gazteentzako Antzerkiaren Mundu Egunean, martxoaren 20an. Kanpaina honek ASSITEJko kideei aktibismorako/kanpainarako gune garrantzitsu bat eskaini die, zeinetan agerian uztearen aldeko argudio sinesgarri asko agertu diren. haur eta gaztetxoak antzerkira, mezu, hitzaldi eta artikuluen bidez.
Baina galdetzen diot neure buruari ea ez ote den beste arrazoi oinarrizkoagorik artistek publiko gaztearentzat lan egiteko, eta manifestazio horietatik haratago doanik.
Arrazoi horien artean daude: haurren eskubideak kultur herritar gisa; antzerkiak modu integralean hezten duela, adimen anitzen sustapenaren bidez; haurrengan jakin-mina, irudimena eta poza lantzearen garrantzia; sarri nahasi eta etsi batean haurrak itxaropena izateko beharra; kontzientzia estetikoaren garrantzia eta arteen hainbat hizkuntza biltzeko gaitasuna; komunitatearen, konexioaren eta enpatiaren beharra; antzerkiaren garrantzia eta mundua bizi dugun moduan aurre egin eta zalantzan jartzeko aukera emateko duen gaitasuna; ikuspuntu aniztasuna hartzearen garrantzia...
Eta arrazoi hau askoz pertsonalagoa izan daiteke. Haurrekin eta gazteekin lan eginez, gure baitan dagoen umea elikatu, sendatu eta sendotzeko gai gara.
Hegoafrikako txabola bateko gazte talde batek Haur oso txikientzako antzezlan bat lantzen hasi ziren, lan egiteko, haien barneko xalotasuna, samurtasuna, ahultasuna eta potentzial osoa elikatu, berraurkitu edo, kasu batzuetan, lehen aldiz deskubritu behar zutela deskubritu zuten. Horrela, artista gazte hauek sendatze prozesu sakon bat hasi zuten, sakonki eragin zieten eta alor honetan arakatzen jarraitzera bultzatu zituena.
Behar pertsonal sakon horretatik abiatuta, besteen eragina izateko gai gara. Geure buruaren osotasun handiagoa sustatuz, gehiago erlazionatzeko gai gara sakona gure publikoarekin. Gainera, gurasoei eta haurrei, familiei, irakasleei, zaintzaileei eta haien pazienteei mundua txikienen begietatik ikusteko aukera eskaintzeko aukera dugu.
Askotan antzerkitik irtetean guraso bati entzuten diot honelako zerbait esaten: “Ez nekien nire seme-alabak hainbeste denboran geldi egon zitekeenik”, edo “nire haurrak uste zuen jolasa oso dibertigarria zela”… une hauetan, haur hori benetan nor den deskubritzen dugunean antzerki artistek harreman oso garrantzitsu hauetan errealizazio handiagoa izan dezaketela.
Beharbada haur eta gazte antzerkiak egin diezagukeen oparirik handiena –artista, ikus-entzule, guraso, irakasle edo ume gisa– disrupzioan osotasuna aurkitzeko dohaina da, eta betidanik izan garenaren berraurkikuntza.
