XXI. mendeko ikertzaileek badakite ondo dokumentatutako ikerketa kontakizun faltsuen aurkako txerto eraginkorra dela. Haurrentzako antzerkia eremu ezezaguna samarra da, antzerkiaren, kulturaren eta baita hezkuntzaren historialarientzat ezezaguna dena, garai bateko bizitza sozialaren funtsezko alderdiak argitzeko gaitasuna duen arren. Botere politikoak herrialde bateko antzerki-bizitza antolatzeko duen modua eta haurren heziketa biak direlako erabakigarriak, liburu honetan bat egiten duten bi alderdiak.
Cristina Santolaria oso jakitun da landa-lanaren balioaz, ahaztutako datuak erreskatatzearena, itxuraz xumea, baina, garaiz argiratzean, antzerkiaren historiaren alderdi ezezagunak argitu eta ikuspegi eta interpretazio berrien oinarri bihur daitezkeenak. Lan hau, lehen aldiz, erabat ezezagun diren lurraldeetan sartzen da. Haren egileak ausardia eta eskuzabaltasuna izan ditu ondorengo ikertzaileei bidea garbitzeko, eta, aldi berean, gaurko irakurleei zorionez igaro den haur antzerkiaren historiako garai bati begirada bat eman die, baina bertatik, hura bultzatu eta inguratu zuten mekanismoak ulertzeko gai bagara, etorkizunerako irakaspenak atera ditzakegu.