Duela bi urte galdera bat egin zidan Jaengo autistaren aldeko elkarte aktibo bateko ordezkariak: antzerkiak lagundu al diezaieke nolabait umeei (eta haien gurasoei) ezaugarri berezi batzuk dituzten beste ume batzuk ulertzen, askotan jolasten ez duten haurrak, batzuetan mugimendu errepikakorrak edo ekintza hunkigarriak egiten dituztenak, finean, normalean haiekin harremanetarako erraztasunik eskaintzen ez dutenak eta, kasu batzuetan, nekez hitz egiten dutenak? Harrezkero, bi urteko tarteka, galdera horri erantzuna bilatzen saiatu naiz, mundu konplexu bezain askotarikoan hezten saiatu naiz eta ahalik eta publiko zabalena erakarriko luketen estrategia dramatiko eta narratiboak bilatzen ahalegindu naiz, autismoaren errealitate konplexua ez desitxuratzen saiatzen. Horrela jaio zen Pedroren eta berarekin bizi direnen istorioa. Eta gozatu egin dut bidaia hau, bilaketa hau egitea, eta pertsonaia eta argumentu bat nora eramaten ninduten deskubritzea, bereziki interesatzen zaizkidan zenbait gairekin ere lotzen dutenak, pertsonen arteko komunikazioaren zailtasunekin eta errealitatearen pertzepzio ezberdinekin lotuta. EmaitzaPiktogramak dira. Zuek ere gozatzea espero dut.Piktogramak. Zuek ere gozatzea espero dut.