Eduardo Blanco Amor (Ourense, 1897-Vigo, 1979) emigrou a América aos 20 anos e residiu na Arxentina, onde se dedicou ao xornalismo e á literatura. En 1929 regresa a Galicia, como correspondente do xornal La Nación. Dáse a coñecer como poeta en 1928, coa publicación de Romances galegos e, posteriormente, Cancioneiro (1956), Poema en catro tempos (1959), así como algunhas pezas teatrais como Farsas para Títeres (das que Romance de Micomicón... ). Aínda que cultivou algúns xéneros xornalísticos e tamén literatura en castelán.
